⌈ SILTECH jest jedną z trzech marek wchodzących w skład INTERNATIONAL AUDIO HOLDING BV. Założona w 1983 roku w Niderlandzkim Nijmegen wyspecjalizował się w srebrnym okablowaniu. W 1992 roku została kupiona przez EDWINA VAN DER KLEY RYNVELDA, inżyniera elektronika, który wprowadził ją do ekskluzywnego świata high-endu. Testujemy interkonekt analogowy RCA z serii ROYAL CROWN. ⌋

EDNĄ Z NAJWAŻNIEJSZYCH WIADOMOŚCI kończącego się 2023 roku była ta, którą przysłał International Audio Holding:

International Audio Holding (IAH), będący domem dla cenionych marek audio Siltech i Crystal Cable, z dumą ogłasza przejęcie z dniem 1 stycznia 2024 r. HMS Elektronik, wiodącego niemieckiego producenta filtrów napięcia zasilającego, kabli audio i akcesoriów. To strategiczne posunięcie będzie oznaczać poszerzenie portfolio produktów IAH i umocnienie jej pozycji jako kluczowego gracza w branży audio high-end.

⸜ „High Fidelity News” , 22.12.2023, → HIGHFIDELITYNEWS.pl, dostęp: 2.01.2024.

Przyznam, że była to dość zaskakująca informacja, jako że i Siltech, i Crystal Cable mają w swojej ofercie zarówno kable zasilające, jak i listwy zasilające AC. Najwyraźniej jednak HMS Elektronik ma do zaoferowania coś, czego holenderski producent potrzebuje. Jeśli więc dobrze rozumiem, chodziło z jednej strony o zabsorbowanie rozwiązań wypracowanych przez niemieckiego specjalistę, a z drugiej o ich rozwijanie w oparciu o techniki technologie rodem z niderlandzkiego Elst.

Zanim jednak dowiedzieliśmy się o tym przejęciu, jeszcze w 2022 roku dotarła do nas informacja o nowej serii Siltecha – Royal Crown. Zastępując w katalogu serię Royal Signature, miała być częścią obchodów 40-lecia firmy. Aby to miało sens, a Royal Signature była bardzo udaną, obecną w ofercie przez wiele lat – od 2008 roku – serią, musiało to być coś szczególnego. I jest.

▌ Royal Crown

INFORMACJA PODSTAWOWA JEST taka: Royal Crown jest serią Siltecha, w której zastosowano najnowszą wersję srebrnego przewodnika S10, nie tylko – jak dotychczas – w kablach Triple Crown, ale także w seriach Single i Double Crown. Nowy przewodnik znajdziemy teraz we wszystkich trzech podseriach – Royal Single Crown, Royal Double Crown oraz Royal Triple Crown. Poza tym zastosowano w nich nowy układ dielektryków w których połączono izolację powietrzną, Kapton i Teflon, a kable mają nową, sześciordzeniową budowę Hexagon. Przeprojektowano również opakowania.

W serii Royal Single Crown znajdziemy interkonekty analogowe RCA i XLR, interkonekty gramofonowe, kable głośnikowe i zasilające AC, a także cyfrowe BNC, LAN i USB.

S10 MONOCRYSTAL SILVER • Siltech jest firmą inżynierską. Wszystkie jej opracowania powstają w wyniku działań inżynieryjnych, to jest projektów wykonywanych w reżimie badań naukowych. Odsłuchy są bardzo ważnym elementem tych działań, następują jednak dopiero po opracowaniu podstawowych założeń jeszcze w programach symulacyjnych.

Podstawowym zakresem badań są dla Siltecha przewodniki. Od lat stosuje on opracowania własne i wykonywane samodzielnie przewodniki z monokrystalicznego srebra. Każda kolejna generacja oznaczana jest numerem – w kablach z serii Royal Crown ma ona oznaczenie S10. Jak mówi Edwin van der Kley, główny inżynier i CEO Siltecha, za każdym razem chodzi o to samo: o zmniejszenie zanieczyszczeń, ale głównie o jak najmniejsze mikroszczeliny występujące pomiędzy kryształami srebra. Strona internetowa producenta mówi:

Nasz najnowszy przewodnik S10 Monocrystal Silver jest szczytowym osiągnięciem w zakresie projektowania i produkcji kabli. Odlewanie metalu w postaci pojedynczych ciągłych kryształów eliminuje miejsca przejścia, aby uzyskać najniższe możliwe zniekształcenia. Jego zwiększona przewodność – do 112% w przypadku zwykłego drutu srebrnego – prowadzi do powstania przewodnika o wyjątkowo niskich stratach, zapewniającego niższy poziom szumów i większą moc.

⸜ Royal Crown Series, → www.SILTECHCABLES.com, dostęp: 2.01.2024.

Przewodniki te, a także wtyki, są poddawane obróbce termicznej, w efekcie której metal zmienia swoje własności mechaniczne i elektryczne tak, jakby był o wiele starszy. Działa ona podobnie, jak obróbka kriogeniczna stosowana przez inne firmy, jednak Siltech opracował swoją własną metodę „postarzania”, w której ich nie zamraża, a wygrzewa. Producent deklaruje, że proces ten poprawia przewodność kabli o 10%.

KONSTRUKCJA • Wszystkie kable Siltecha składane są ręcznie w fabryce IAH w Elst. Za każdy kabel odpowiedzialny jest jeden pracownik, a na koniec poddawane są one trzystopniowemu procesowi weryfikacyjnemu. Widziałem, jak to wygląda i to naprawdę ręczna, highendowa robota; więcej → TUTAJ.

Kable są dość grube i całkiem giętkie. Zbudowane są one w topologii o której firma mówi Hexagon. Chodzi o to, że wokół pustego rdzenia poprowadzono sześć, dość grubych drutów ze srebra, każdy w podwójnym dielektryku. Kable te są skręcone w opracowany przez firmę sposób i są umieszczone dalej od siebie niż w wersji Signature. Edwin, szef firmy, mówi że chodziło o zmniejszenie pojemności kabla, już i tak przecież niskiej. Na zewnątrz nakładana jest rurka z dielektryka, a na zewnątrz naciągana plecionka ekranu, również ze srebra.

Całość jest stabilizowana mechanicznie i okrywana kolejną warstwą dielektryka Jak pisaliśmy, firma tym razem sięgnęła po najbardziej znane produkty amerykańskiej firmy DuPont, kopiowane przez innych producentów: Teflon i Kapton. W modelach z serii Royal Single Crown zastosowano dwie warstwy Kaptonu i ultracienką – jak czytamy – warstwę Teflonu. Producent deklaruje również, że ważną rolę w izolującą w serii Royal Crown pełni również powietrze.

WTYKI • Siltech stosuje w swoich kablach wtyki produkowane dla niego przez zewnętrznych producentów, a w serii Triple Crown produkowane przez siebie. W interkonektach analogowych i cyfrowych serii Royal Single Crown oraz Royal Double Crown znajdziemy wtyki o oznaczeniu SST S10 Black dla kabli RCA i Oyaide Focus 1 dla XLR. Producent mówi, że te pierwsze produkuje samodzielnie.

Ich styki wykonane są z monokrystalicznego srebra i są one zaciskane, a nie lutowane. Ich masa jest zaciskana na gniazdach w podobny sposób, jak we wtykach WBT. Powiem jeszcze, że SST mają matowe, czarne wykończenie i bardzo ładnie wyglądają. Należy tylko uważać, aby nie zgubić nakrętki – mają one dość krótki gwint i lubią wypadać.

WIĘCEJ O FABRYCE Siltecha przeczytają państwo w relacji MARKA DYBY zatytułowanej Z wizytą u: Crystal Cable | Siltech (HIGH FIDELITY № 188, 16 grudnia 2019, → TUTAJ; dostęp: 28.09.2021); wywiad z Gabi van der Kley → TUTAJ.

▌ ODSŁUCH

⸜ JAK SŁUCHALIŚMY • Interkonekt Siltech Royal Single Crown testowany był w systemie referencyjnym HIGH FIDELITY, gdzie porównywany był do kabli odniesienia: Siltech Triple Crown.

Interkonekt łączył wyjście RCA odtwarzacza SACD AYON AUDIO CD-35 HF Edition oraz wejście przedwzmacniacza liniowego AYON AUDIO SPHERIS III; w obydwu urządzeniach zainstalowane są złocone gniazda RCA WBT z serii nextgen. Porównanie miało charakter AA/BB/A, ze znanymi A i B, a zmiana następowała po każdym utworze.

⸜ Płyty użyte w teście | wybór

⸜ TERUMASA HINO QUINTET/ORCHESTRA, Terumasa Hino Concert, Takt/Nippon Columbia COCY-80505, Swing Journal Jazz Workshop 1, „CD On Demand”, CD-R (1969/1997), więcej → TUTAJ.
⸜ CHARLIE HADEN & CHRIS ANDERSON, None But The Lonely Heart, Naim naimcd022, CD (1997).
⸜ PATRICIA BARBER, Companion, Premonition Records/Mobile Fidelity Sound Lab UDSACD 2023, SACD/CD (1999/2003); więcej → TUTAJ.
⸜ GEORGE MICHAEL, Older, Epic | Aegean/Sony Music Labels SICP-31544-5, 2 x Blu-Spec CD2 (1996/2022) ⸜ recenzja → TUTAJ.

ZANIM JESZCZE PAN OKIHIKO SUGANO założył swoje własne wydawnictwo, Audio Lab. Record, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych realizatorów dźwięku w Japonii, nagrywał dla wytwórni Takt (nie mylić z polskim Taktem). Już wtedy korzystał z magnetofonu Ampex AG-440 B i miksował dźwięk do stereo na żywo. Co przekładało się na niezwykły realizm i poczucie uczestnictwa w czymś realnym, a nie w odtworzeniu z „puszki”; więcej → TUTAJ

Jedną z jego lepszych jego płyt z tego okresu jest Terumasa Hino Concert TERUMASA HINO QUINTET/ORCHESTRA, nagrana na żywo w czasie warsztatów magazynu „Swing Journal”. Wersja, w której ją mam jest szczególna, ponieważ to cyfrowy remaster wydany w ramach serii „CD On Demand”, czyli nagrany na płycie CD-R z plików dostarczonych przez wytwórnię. Była to pierwsza płyta, której słuchałem z testowanym kablem i to właśnie z nią Royal Crown pokazał swoją klasę.

Jego dźwięk jest niebywale gładki, płynny, a nawet – to było dla mnie zaskoczenie – wydaje się ciepły. Wiem, że stereotypowe „srebrne” kable kojarzone są z jaskrawą wysoką górą i krzykliwą średnicą, jednak każdy, kto słuchał wysokiej klasy produktów w dobrze złożonym systemie wie, że to problem systemów, a nie samych kabli. Przykładem niech będzie, używany przeze mnie od lat, Siltech Triple Crown, którego dźwięk określiłbym wręcz jako ciemny. Ale nie w porównaniu z testowanym interkonektem.

Ten pokazał trio Terumasa Hino blisko mnie, w nieco bardziej kompaktowej przestrzeni, ale z fantastycznym poczuciem „obecności”. Atak trąbki był mniej „atakujący”, a miał za to lepszą (!) płynność. Instrument ten został zarejestrowany z dużą obecnością przestrzeni, niemal w przeciwfazie, a jego dynamika jest obłędna. Uderzenie dźwięku jest w nim porównywalne z tym, co wytwórnia Three Blind Mice robiła z fortepianem Tsuyoshi Yamamoto – bezkompromisowa.

Interkonekt w teście pokazał tę cechę od razu, nie zaokrąglił ataku, ani też nie rozmył go, ale też lekko przybliżył obraz i go ocieplił. Definicja dźwięku nie była tak dobra, jak z Triple Crown, to normalne, ale w porównaniu z dowolnym innym interkonektem w tej cenie była wybitna. Instrumenty zostały opisane głównie przez różnice dynamiczne w grze, przez „tkankę łączną”, czyli różnice w wypełnieniu i barwach.

Nagrana w ciągu trzech dni, w nowojorskim Cami Hall płyta CHARLIEGO HADENA i CHRISA ANDERSONA, zatytułowana None But The Lonely Heart, zabrzmiała w równie imponujący i równie wciągający sposób, co poprzednia. Odpowiedzialny za jej dźwięk Ken Christianson był jeszcze większym purystą niż pan Sugano i choć nie jestem przekonany co do wszystkich jego wyborów, to jednego nie można jego płytom, odmówić: autentyczności; więcej o technice True Stereo → TUTAJ.

Interkonekt Royal Single Crown pokazał obydwu muzyków wspaniale – inaczej nie da się tego opisać. A to dlatego, że zachowując proporcje między nimi, zespolił je w jedną całość, pokazał je grające jako „zespół” w tym sensie, że realizujące wspólny scenariusz. Ustawiony na podwyższeniu kontrabas Hadena (˻ 1 ˺, The Night we Called it a Day), uderzający po raz pierwszy w 0:27, miał gładkie, płynne krawędzie i podkreślone zostało w nim głębokie „body” instrumentu, w czym przypomniał mi starsze serie kabli Crystal Cable. Siltech Triple Crown schodzi niżej to było słychać, ale nawet on nie był tak „romantyczny” w oddaniu obydwu instrumentów.

O ile wcześniej testowany kabel lekko przybliżył pierwszy plan, o tyle teraz fortepian Andersona został pokazany w niemal takiej samej odległości, tyle że z lekko skróconym pogłosem. Podobnie i kontrabas, który wydawał się jednak nieco większy i bardziej „obecny”. Jego atak był szybki i niesamowicie klarowny, a jednak miałem wrażenie większego zanurzenia się w jego dźwięku, jakby mikrofon został do niego przybliżony – nie był głośniejszy, a miał większy wolumen.

Nagrana w ciągu trzech dni w 1999 roku w The Green Mill przez Jima Andersona płyta PATRICII BARBER pt. Companion jest jedną z najlepszych rejestracji cyfrowych, jakie znam. Dokonana na trzech ośmiościeżkowych rejestratorach Alesis ADAT w rozdzielczości 20 bitów i przy częstotliwości próbkowania 44,1 kHz została analogowo zmiksowana do ½” taśmy analogowej z redukcją szumów SR Dolby. Brzmi spektakularnie; więcej o technice ADAT → TUTAJ.

Słuchany z nowym kablem Siltecha cover ˻ 7 ˺ Black Magic Woman zabrzmiał zniewalająco. Ale i charakterystycznie dla tego kabla. Czyli ciepło i z mocnym, bliskim pierwszym planem. To wciąż nie było „wypchnięcie” przed kolumny, jak z niektórymi wzmacniaczami lampowymi, ale „namacalność” przekazu była fantastyczna. Również i dynamika została oddana przepięknie – bo „piękno” i „wspaniałość” to chyba dwa najważniejsze słowa, które można by użyć do opisu tego interkonektu.

Nie są one kwantyfikowalne, dlatego trudne do opisu, ale raz usłyszane – rozpoznawalne później w każdym dobrym wykonaniu Jak tym razem. Barber miała lekko wygładzone głoski syczące, przez co wydawała się nagrana lepszym mikrofonem, przynajmniej jeśli chodzi o „brudy”. Triple Crown wyraźniej pokazał charakter mikrofonu scenicznego, do którego śpiewała, ale to właśnie Royal Single Crown przyjemniej oddał barwy, w bardziej ujmujący – co nie znaczy, że lepszy, ale jednak – sposób opisał też przestrzeń. Powtórzę: nie znaczy to, że lepiej, że dokładniej, ale za to niesłychanie wciągająco.

Grając muzykę pop kabel Siltecha zachował dokładnie te same przymioty, dzięki którym wydał mi się tak ładny, tak przyjemny z nagraniami jazzowymi. Nagrana na rejestratorze twardodyskowym RADAR płyta GEORGE’a MICHAELA Older, w najnowszym remasterze z 2022 roku, wydana na płycie Blu-Spec CD2, miała z testowanym interkonektem równie gładką, równie czarującą fakturę, jak wcześniej (recenzja → TUTAJ).

To z ˻ 1 ˺ Fastlove usłyszałem, że bas tego kabla jest głęboki i mocny. Jego energia skupiana jest w średnim zakresie, ale wybrzmiewa głęboko i schodzi nisko. Rejestratory RADAR były lubiane za ich podobieństwo barwowe do magnetofonów analogowych, co ładnie wyszło i tym razem. Holenderski interkonekt zagrał ją niemal ciepło, ale bez zlewania dźwięków w jedną „masę”. O co akurat nie jest tu trudno, jako że większość informacji dochodzi do nas z osi odsłuchu, z wielowarstwowego palimpsestu, którym Michael wypełnił nagranie.

Będąc przy nagraniach pop nie mogłem sobie odmówić przyjemności zagrania największych przebojów zespołu Boy’a George’a. Nagrany latem 1982 roku utwór ˻ 2 ˺ Do You Really Want To Hurt Me zespołu CULTURE CLUB był jednym z jego największych przebojów. Odpowiedzialny za ten sukces producent Steve Levine użył do jego nagrania wczesnej wersji Linn Drum, automatu perkusyjnego, który zrewolucjonizował scenę muzyczną lat 80.

Instrument ten został pokazany przez testowany interkonekt w dość ciepły i gładki sposób. Ale nie dlatego, że został ocieplony, a dlatego, że kabel uwydatnił jego wypełnienie, podobnie zresztą jak puls basu Mikey’a Craiga (więcej → TUTAJ). Było to odtworzenie fantastycznie kolorowe, dynamiczne, niskie, ale i płynne. Jak gdyby kabel starał się pokazać wszystko ciut lepiej niż to zostało zarejestrowane.

▌ Podsumowanie

DOPÓKI GRAŁEM PŁYTY nagrane w klasyczny sposób, niemal purystyczny, holenderski kabel pokazywał je w naprawdę dokładny, wierny sposób. Dokładał do tego swój własny charakter, ale słychać było, że duża ilość informacji jest dla niego łatwa w „obróbce” i że potrafi z tego stworzyć niezwykle widowiskowy, wiarygodny przekaz, który wciąga swoim ciepłem i pięknem. Z kolei z nagraniami o dużej kompresji i z wielościeżkową produkcją, starał się to wszystko tak poukładać, aby brzmiały one lepiej, przyjemniej.

To kabel o bardzo wysokiej dynamice i znakomitych barwach. Ma ciepły charakter i generalnie mocniej pokazuje pierwszy plan. Energia przekazu jest z nim bardzo wysoka, ale to nie ona przykuje naszą uwagę, a – barwy. Jak widać lepszy przewodnik w nowej konfiguracji poszedł w kierunku, który kojarzymy zwykle z przewodnikami z dodatkiem złota, czy to srebrnymi, czy złoconym miedzianymi. Ale dodał do tego od siebie precyzję i rozdzielczość.

Siltech Royal Single Crown jest pięknym kablem, który jest nie tylko znacznie, naprawdę wiele lepszy niż poprzednia wersja Signature, ale zbliża się niebezpiecznie blisko do wcześnejszej wersji Double Crown. Tak, jest aż tak udanym produktem. ●

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International Audiophile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org