„Nieliczni kompozytorzy, kiedykolwiek cieszyli się tak szeroką popularnością i bezkrytycznym uwielbieniem następnych generacji, jak Josquin Desprez. Uznawany jest on za największego kompozytora i nowatora w zakresie kompozycji, łączącego dwie epoki – średniowiecze i renesans, którego kompozycje znakomicie zniosły próbę czasu następnych pięciuset lat. Wraz z jego twórczością do tworzenia muzyki wniesiony został humanistyczny rys i takie właśnie podejście odróżniało go od jemu współczesnych. W ostatnich latach udało się lepiej zrozumieć jego twórczość, najpierw dzięki The News Josquin Edition (chociaż, niestety, edycja ta pomija niektóre kompozycje ze względu na ich jakość i styl) oraz, z będącą teraz pozycją standardową i podstawowym opracowaniem jego życia i twórczości, biografią The Josquin Companion (Oxford 1999). Jednak nawet jeśli weźmiemy pod uwagę eksplozję badań, spowodowaną wieloma konferencjami w Princeton i uniwersytecie Duke, które miały miejsce w tym samym czasie, co publikacja The Josquin Companion, trzeba podkreślić, że miejsce miała też stała rewizja tego, co wiemy o jego życiu i muzyce. Zespół Almare, wykonujący na tej płycie utwory Despreza został założony przez Davida Skinnera w roku 2005 i szybko wspiął się na szczyty popularności w UK.”
(fragment opisu zawartego w książeczce)

Dźwięk tej płyty jest dobry, choć nie jest wyjątkowy, ani niczym się nie wyróżnia. Ponieważ jednak jest to naprawdę satysfakcjonujące wykonanie, nie można o nim nie napisać choć kilku słów. Brzmienie skupia się na średnicy, z lekkim podkreśleniem okolic 800 Hz. Głosy pokazywane są dość daleko, na osi odsłuchu, z informacją o rozmiarach sali odbieraną nie tak dobrze, jak na innych, bardziej rozdzielczych, nagraniach. Głosy są koherentne, dobrze ze sobą zespolone. Ich barwa nie jest jednak specjalnie otwarta. Paradoksalnie, to właśnie w ten sposób brzmi tego typu muzyka na żywo. Tam do tej układanki dochodzi jednak zmysł wzroku i znacząco lepsze oddanie atmosfery wnętrza, tutaj ledwie tylko sugerowanej. Jak jednak mówię – proszę się nie oglądać na dźwięk, ten niczym nie zniesmaczy, nie zaboli, bo brzmienie jest gładkie i bez rozjaśnień, a proszę skupić się na muzyce, bo ta jest warta uwagi.