Instrumenty w tym nagraniu rozstawiono dość wąsko, co sugeruje, że mikrofony były odsunięte od wykonawców. Daje to dość głęboką perspektywę i oddech. Brzmienie jest jednak dość ciepłe, bez wyraźnej definicji, ale i bez zmulenia. Słucha się tego bardzo przyjemnie i jeśli nawet to nie ta sama liga, co nagrania K2 HD, jak w przypadku Now the Green Blade Riseth, to i tak dźwięk jest bardzo przyjemny i dobrze prowadzony. Skrzypce mają dość ciemną barwę, i są dość blisko siebie, przez co nie można ich jednoznacznie odróżnić, czy też zróżnicować. Generalnie jednak wszystko jest na swoim miejscu, arcylutnia dobywa się spod spodu – to ostatecznie niegłośny instrument – podobnie jak organy. To gęste, pełne granie, bez nadzwyczajnej realizacji, ale warte grzechu.