Ars Nowa to zespół wokalny z Danii, jeden z najlepiej rozpoznawalnych w całej Skandynawii. Występuje od roku 1979 i w tym czasie przygotował wiele znakomitych, znanych nagrań oraz dał ponad tysiąc koncertów w Europie, Izraelu, Japonii, Afryce, Południowej Ameryce oraz USA. Tym razem zdecydowano się na nagranie muzyki Terry’ego Rilleya. Jego kompozycję In C uważa się raczej za pakiet instrukcji niż za zapis per se. Artysta zapisał bowiem 53 różnych melodii, krótkich i długich, w sekwencjach, które mogą być grane przez dowolny zestaw instrumentów, każdy niezależny w danym numerze czy repetycji. Było wiele nagrań In C, a każde inne. Ars Nova poszła ścieżką wyznaczoną przez zaprzyjaźnionego minimalistę Steve’a Reicha, korzystając z marimby i głosów.

A nagranie ma wyraźny charakter – jest ciepłe, pełne, przyjemne. Nie jest specjalnie rozdzielcze czy klarowne, ale przy takiej intensywności lepiej, że jest tak niż zbyt jasno. Tym bardziej, że wysokie uderzenia, będące kośćcem rytmicznym wszystkich utworów nie mogą być zbyt twarde. Muzyka ma jednak zaskakującą głębię, szczególnie od 3:39 pierwszego utworu, kiedy wchodzi głęboki, mięsisty instrument w niskim przedziale. Scena nie jest specjalnie głęboka i szeroka, a prezentacja jest dość blisko słuchacza. Generalnie wydaje się, że uderzenie, atak jest nieco zaokrąglony, zmiękczony. Wszystko to powoduje, że scena jest subiektywnie obniżona i nie wybiega daleko w tył. Nic jednak nie męczy, nie denerwuje itp. Scena otwiera się dopiero w utworze 4, kiedy uderza marimba ustawiona daleko w głąb sceny, a wchodzący od 0:43 bas tworzy coś w rodzaju podstawy dla innych elementów.