Fantastyczna płyta. I pięknie zarejestrowana. Albo na odwrót – nieważne. Znakomicie uchwycona została barwa skrzypiec, a i lutni. Dźwięk podawany jest dość blisko i przez to jest też tak namacalny. Wiem, że w rzeczywistości instrumenty są nieco dalej, ale w „realu” jednocześnie je widzimy, przez co lokalizacja i „obecność” są wspomagane, a nawet prowadzone przez wzrok. Kiedy w Sonacie w g-moll gra razem dwoje skrzypiec, fantastycznie pokazane są na skrajach, a pośrodku reszta instrumentów. Ma się wówczas wrażenie otwierania okna. Jest w tej muzyce i w tym nagraniu głębia, która powoduje że chce się słuchać i słuchać. Inaczej niż np. na części płyt MDG, które choć niesamowicie poprawne rzadko kiedy ściskają za serce. Jeśli miałbym z czymś ten sposób nagrywania porównać, to byłoby to wydawnictwo Alpha. Nagrania zrealizowano w dwóch różnych kościołach – większym i mniejszym. Te ostatnie brzmią lepiej.



Dystrybucja: